یه بزدل واقعی!

صبح روز دوشنبه خانم کوچولوی ترسوی من بخیر... من امروز فهمیدم که تو چقدر ترسویی؟!!!... خنده دار نیست که من حتی نمیدونم تو چه شکلی هستی اما میدونم که تو یه موجود ترسو هستی؟... درست عین خودم! گو اینکه مرده شور این نقطه تفاهممونو ببره ولی الان دیگه بابت این قضیه کاملا مطمئنم!

(البته اگه فرض پری دریایی بودن تو رو نادیده بگیریم چون تحقیقاتم راجع به پریهای دریایی تا خلاص شدن کاپیتان مادلاک از دست این سرندی پیتی کور شده و رسیدن به جزیره ناشناخته به تعویق افتاده. آخه ناخدا بهم قول داده برام یه دونه خانم لورا بیاره که روش آزمایش کنم!)

داشتم به معنی آیه:«آنها که به خدا و روز قیامت ایمان دارند و کارهای نیک انجام می دهند در زندگی نمی ترسند و محزون نمی شوند!» فکر می کردم که اینو فهمیدم! من یکی که یه بزدل به تمام معنی ام...

آخه وقتی بچه بودم از تنبیه مامانم می ترسیدم! توی مدرسه از معلمم، توی دانشگاه از استادم و البته از افتادن درسهام.توی سربازی از فرمانده ام (که اون خودش هم از فرمانده اش می ترسید!)حالا که استاد شدم از مسئول دفتر اساتید دانشگاه ساوه (آقای میر اسکندری که شباهتهای معدودی با میر غضب اسکندر داره!)و پذیرفته نشدن به عنوان استاد رسمی می ترسم!

ضمنا من از روز مبادا هم می ترسم! یعنی از بی پولی می ترسم! گاهی از مرگ می ترسم! وقتی پدر بشم از اینکه نتونم بچه مو خوب تربیت کنم و اون گمراه بشه می ترسم! از بلاهایی که ممکنه سر عزیزانمون بیاد می ترسم! توی خیابون از آدمهای گردن کلفت می ترسم! توی هر کار جدید از ریسک کردن می ترسم! از سگ می ترسم! از حرف و سخن مردم می ترسم! از اون دنیا می ترسم! از خدا می ترسم! از از دست دادن چیزهایی که دارم (مثل گیتارم) می ترسم! از بدست آوردن خیلی چیزها (مثل ازدواج)می ترسم چون بار مسئولیت زیادی رو شونه ام می گذارن و می ترسم از عهده اش برنیام! از بیماری می ترسم! از شکست خوردن می ترسم! از ضعیف بودن می ترسم! از اینکه سر ماه پول موبایلم زیاد بیاد می ترسم! از اینکه آبروم بره می ترسم! (واسه همینه که حرفهامو به کسی نمی زنم و سبک نمیشم و جرات مشورت کردنو ندارم و در عوض هی دم از فواید ستارالعیوب بودن می زنم!) از اینکه دیگرونی که دوستشون داریم ما رو دوست نداشته باشن و ترکمون کنن می ترسم! از به موقع نرسیدن سر قرارهام می ترسم! از اینکه با حرفهام یکی رو ناراحت کنم می ترسم! از مار می ترسم!

ترسیدن خوب نیست!ترس یعنی پیش بینی وقوع یک اتفاق ناخوشایند و احساس آزار پیش از رخداد اون! و الحمدلله انقدر ترسهامون زیادن که تا زندگی مارو به یکی از موقعیتهایی که ازش می ترسیم میبره ترسمون از اعماق درونمون میاد بالا و یه عالمه انرژی منفی توی وجودمون آزاد می کنه و رنجمون میده!

حتی اگه این انرژی منفی منجر به انجام دادن رفتارهای خوبی (مثل سر موقع حاضر شدن سر قرارها و مواظبت از سلامتیمون) بشه ولی باز هم خوب نیست! آدم باید حاکم بر رفتارش باشه نه برده اونها!اگه بناست از سر راه ببر کنار بریم نباید از سر ترس و ناخودآگاه و واکنشی باشه بلکه باید به انتخاب خودمون و با فکر خودمون باشه تا اگه یه روز مجبور شدیم جلوی ببر بایستیم پاهامون نلرزه... کار خوب کردن با انگیزه خوب خیلی بهتر از کار خوب کردن با انگیزه بده!الکی نیست که علی آقا میگفت بزرگترین دشمن انسان ترس است!(منظورم علی کوچولو یا علی بابای کارتون سندباد نیست!)

سئوال اساسی اینه که چطور میشه از دست اینهمه ترس خلاص شد؟...